Ήταν κάπου στα μέσα Μαρτίου του 2010 όταν ένα πρωί περνώντας από τα Τρία Πηγάδια, παρατήρησα μια νεαρή Ασιάτισσα να έχει σταθεί μπροστά από τα Τρία Πηγάδια με πλάτη προς αυτά, κρατώντας ένα βιβλίο στο χέρι. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία, αλλά καθώς την προσπερνούσα είδα την απορία στις κινήσεις της, όπου μια κοιτούσε αριστερά, μια το βιβλίο, μια δεξιά και μετά πάλι το βιβλίο σαν κάτι να αναζητούσε!
Σίγουρος ότι είχε χαθεί και δεν ήξερε που ακριβώς βρισκόταν, την ρώτησα αν ήθελε κάποια βοήθεια για να μου απαντήσει προς έκπληξη μου ότι έψαχνε τα "Three Wells" δείχνωντας μου ταυτόχρονα τον ταξιδιωτικό οδηγό που κρατούσε στα χέρια της.
Γιατί δεν είχε δει τα Τρία Πηγάδια που ήταν ακριβώς από πίσω της? Διότι τα Τρία Πηγάδια, κυριολεκτικά δεν υπήρχαν, ήταν εξαφανισμένα. Το μόνο που έβλεπε κανείς ήταν τεράστιες, ογκώδεις γλάστρες με ψηλά δενδρύλια τα οποία έκρυβαν την θέα των Τριών Πηγαδιών σε όποιον κατέβαινε προς Ματογιάννη.
Ο Μυκονιάτης, συνηθισμένος και βέβαιος ότι τα Τρία Πηγάδια δεν μετακόμισαν, δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί ότι είναι δυνατόν κάποιος να μην τα δει περνώντας κυριολεκτικά από μπροστά τους!
Οι επισκέπτες της Μυκόνου, όμως, που θέλουν να γνωρίσουν τι έχει αυτός ο τόπος που αξίζει κανείς να δει ή να επισκεφτεί και ειδικά οι Ασιάτες που έχουν έμφυτο αυτό το ενδιαφέρον και πάντα ψάχνουν κάτι να φωτογραφήσουν είναι πολύ πιθανό να μην βρουν ποτέ ταΤρία Πηγάδια ειδικά αν κατεβαίνουν προς Ματογιάννη, όπου η θέα κρύβεται παντελώς από τις γλάστρες του "Άστρα".
Είναι δυνατόν να έχουμε μνημεία να δείξουμε και ιστορίες να πούμε για αυτά και να τα κρύβουμε ή να επιτρέπουμε σε άλλους να τα κρύβουν?? Οι Δανοί, οι Άγγλοι, κι αυτοί οι λαοί όπου πιο πρόσφατα έφτασε ο Ελληνικός Πολιτισμός, αναδεικνύουν με περίσσια περηφάνια ένα ξύλο ή μια πέτρα ως μνημείο του πολιτισμού τους κι εμείς τα δικά μας τι τα κάνουμε? Τα αφήνουμε στο έλεος ανθρώπων που κανένα σημάδι πολιτισμού δεν είναι ικανοί να εκτιμήσουν και κανένα είδος σεβασμού δεν είναι έχουν.
Το περιστατικό αυτό με ανάγκασε να δω κατάματα αυτήν την ύβρη που διαπράττουν οι υπεύθυνοι του καταστήματος "Άστρα" έναντι του τόπου
μας, για την οποία ωστόσο ευθυνόμαστε πάνω από όλα εμείς οι Μυκονιάτες!
Με αφορμή λοιπόν αυτό το περιστατικό ξεκίνησα να αναζητώ πληροφορίες για το τι συμβαίνει ακριβώς στα Τρία Πηγάδια προκειμένου να καταλάβω με ποιό δικαίωμα κάποιοι υιοθετούν πρακτικές που στρέφονται κατά του τόπου μου αλλά κι εμένα προσωπικά ως Μυκονιάτη.
Κάπως έτσι αποφάσισα να καταθέσω επίσημα, με μορφή πρωτοκόλλου, ερώτηση στον Δήμο Μυκόνου, με την οποία ζητούσα να μάθω το πώς και το γιατί του κατάφορου αυτού εξευτελισμού του μνημείο Τρία Πηγάδια και κατ'επέκταση της Μυκόνου.
Τάσος Π. Συριανός
Υπάρχουν μνημεία & μνημεία. Η μετατροπή της πόλης σε μουσείο δεν είναι ένδειξη πολιτισμού. Στο συγκεκριμένο μαγαζί σπάνια πηγαίνω αλλά δεν πιστεύω πως είναι από εκείνα που έχουν καταστρέψει την αισθητκή του τόπου. Ισα-ίσα, την έχει σεβαστεί εδώ & πάνω από 20 χρόνια. Μήπως υπερβάλετε; Ο τουρισμός είναι βιομηχανία επικερδής αλλά όταν οι κάτοικοι φτάσουν να ζουν γιά τους τουρίστες οι τουρίστες δε θα έρχανται πιά. Καλύτερα να χάσει η Ασιάτισα το θέαμα (ας θυμηθούμε τα μεγέθη, τα Πηγάδια είναι μνημείο καθημερινής ζωής οχι ναός), παρά να μπούμε όλοι σε μιά γιάλα γιά να πληρώνουν να μας δουν. Δάφνη Χρονοπούλου
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://daphnechronopoulou.blogspot.com/
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θέλουμε τα μνημεία μας να μετατραπούν σε μουσειακού χαρακτήρα εκθέματα. Δεν θέλουμε καμία είδους περιχάραξη και αποκοπή τους από την κοινωνία. Ούτε με γλάστρες όπως κάνει το "Άστρα", ούτε με σιδερένιους φράχτες που αναγράφουν "μην αγγίζετε" και "προσοχή εύθραστον" όπως γίνεται στα εκθέματα των μουσείων. Θέλουμε να είναι όλα τα μνημεία μας αν είναι δυνατόν, κι όλοι οι ιστορικοί χώροι, όπως η Παραπορτιανή, το κάστρο, οι μύλοι, τα Τρία Πηγάδια, να αποτελούν ζωντανά κομμάτια της παράδοσής μας. Θέλουμε να είναι ενταγμένα στην σύγχρονη κοινωνική ζωή κι όπου αυτό δεν είναι δυνατόν θα πρέπει να επινοήσουμε τρόπους να τα εντάξουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όλα αυτά όχι για τον κάθε τουρίστα, αλλά για εμάς! Για να έχουμε εμείς πρωτίστως την χαρά και την ικανοποίηση της γνωριμίας και της επαφής με την παράδοση και την ιστορία μας μέσα από τις μαρτυρίες που έχουν απομείνει για να μας την μεταφέρουν - δηλαδή τα μνημεία μας και τους ιστορικούς μας χώρους.
Αυτό που χρειάζεται λοιπόν, εκεί στα τρία πηγάδια, είναι να διατηρείται ο χώρος ακέραιος, να διακοσμείται το πολύ πολύ με λουλούδια και άνθη, να είναι καθαρός κι ασβεστωμένος και να είναι ανοιχτός και προσβάσιμος για όλους χωρίς περιορισμούς 24 ώρες το 24ωρο, χειμώνα καλοκαίρι.
Τα καραγκιοζιλίκια και οι πονηράδες του "Άστρα", του δήθεν προστάτη του μνημείου, χρειάζονται χλεύη και κατακραυγή από όλους μας.
Πού θα φτάσει αυτό πια? Πού αλλού στην Μύκονο έχει γίνει προσάρτηση δημόσιου περιουσιακού στοιχείου σε κατάστημα ιδιώτη, και που αλλού αυτή η αυθαίρετη καταπάτηση έχει μετατραπεί σε συνοριακή γραμμή που διαχωρίζει τον ιστορικό χώρο ή το μνημείο από την υπόλοιπη πόλη της Μυκόνου?
Μήπως σε λίγο θα μας ζητάνε και ταυτότητα για να περάσουμε από εκεί?? Έλεος πια. Δυναμική αντίδραση χρειάζεται, και τώρα μάλιστα που η σαιζόν τελείωσε και δεν υπάρχει η πρόφαση της τουριστικής κίνησης.
Θέλω να περνάω από τα Τρία Πηγάδια και να καμαρώνω και να χαίρομαι την επαφή μου με το μνημείο μου, κι όχι να οργίζομαι και να απογοητεύομαι για την κατάντια του ούτε να μου στήνεται εκεί μπροστά κανένας πορτιέρης που να μου απαγορεύει την διέλευση από τα τρία πηγάδια λες και είναι δικός του ο χώρος...
Αρκετά πια με την κοροϊδία και την πονηριά των ιδιοκτητών του "Άστρα". Ποτέ ξανά κατάπάτηση του μνημείου και παραδειγματική τιμωρία τους!!!